18 października 2024 List Księdza Wojtka – podziękowanie
Podziękowanie – Niedziela Misyjna 2024 – St. Genis
Kilka dni temu Ania zapytała mnie czy pamiętam jeszcze o Saint-Genis? Odpowiedziałem, że pamiętam i dodałem, że nigdy o Was nie zapomnę.
Nie zatrzymała się na jednym pytaniu, spytała również czy czuję moc modlitwy za mnie zanoszonej?
Po tych kilku tygodniach w Republice Środkowoafrykańskiej nie wyobrażam sobie, że mógłbym przetrwać tutaj bez modlitwy – również tej, którą Wy mnie otaczacie. Dlaczego? Bo jestem w kraju, do którego mnie nikt nie zapraszał, bo na każdym kroku jestem « obcym / białasem », bo od początku widzę, że mam tutaj stawać się « sługą, który nie ma co liczyć na słowo ‘dziękuję’ ».
Bezsensowny byłby mój pobyt tutaj, jeśli to nie jest pomysł Pana Boga. Mocno wierzę, że to jest Jego wola, ale oczywiście są (już były – nie trzeba było długo czekać) momenty trudniejsze. Zwłaszcza w takich chwilach przypominam sobie, że nie jestem tutaj sam, że zostałem posłany przez Kościół, że modli się za mnie wiele osób i że wspiera mnie Wszechmogący Bóg!
Z całego serca chcę Wam – Tobie – za to podziękować! Doceniam każdą Waszą modlitwę, bo każda jest dla mnie bezcenna. I proszę o więcej! Kiedy coś Wam w życiu nie wychodzi, kiedy przeżywacie cierpienia i trudności – możecie ofiarować je za mnie…
Dziękuję także za ofiarę materialna, którą zebraliście w niedzielę 13 października. Ta ofiara zostanie przeznaczona na dokończenie budowy groty Matki Bożej w powstającej parafii w Bimbo, w której posługuję (a raczej będę posługiwał). Tutaj przy każdej parafii znajduje się taka grota, w której można znaleźć przestrzeń na rozmowę z Maryją, na powierzenie się Jej opiece. Bardzo dziękuję za pomoc i cieszę się, że ta grota będzie w pewnym sensie Wasza. Wierzę, że Bóg w swojej dobroci wynagrodzi Waszą hojność, a łaski, które będą w niej wypraszane spłyną również na Was.
Część ofiary zostanie również przeznaczona na zakup mundurków szkolnych dla dzieci z ubogich rodzin. I tu się pojawia się pytanie… bo kim są dzieci z ubogich rodzin w czwartym najbiedniejszym kraju świata? Czyż nie wszystkie dzieci tutaj są z ubogich rodzin? Czyż nie wszystkim trzeba by pomóc? I nie ma łatwych odpowiedzi… Wielką trudnością dla mnie tutaj jest fakt, że potrzeby daleko przekraczają nasze możliwości, że nawet przy najlepszych chęciach i najefektywniejszej organizacji będziemy mogli próbować pomóc tylko niektórym…
To jest trudne… ale w tym niezwykle zaniedbanym kraju moją nadzieję budzi pojedynczy człowiek. Nie zmienię sytuacji wszystkich, ale mogę próbować dotrzeć przynajmniej do niektórych. Nie liczę na to, że moja posługa wyda mnóstwo owoców i które od razu będę mógł zobaczyć, ale chcę, żeby Pan Bóg, również posługując się moimi słowami, czynami, środkami materialnymi (które dostaję od dobrych ludzi – m.in. od Was), pokaże temu pojedynczemu biednemu człowiekowi, że jest inna droga, że nie musi żyć jak inni, że jest nadzieja wbrew nadziei, że Bóg jest Miłością, która nadaje wszystkiemu sens.
I na koniec pozwólcie, że podzielę się z Wami konkretnym świadectwem. W czwartek, 10 października, mieliśmy jak zawsze poranną Mszę Świętą. Kiedy w zakrystii ubieraliśmy alby, ministrant powiedział do księdza, że ktoś czeka na niego i koniecznie chciałby zamienić z nim słowo przed modlitwą. Po chwili do zakrystii weszła Henriette, młoda afrykańska kobieta. Poprosiła księdza Kordiana, żeby podczas Mszy Świętej szczególnie się za nią modlił, bo tego dnia miała urodziny- dwudzieste drugie.
Ksiądz podzielił się ze mną wspaniałym świadectwem: przygotowywał Henriette do sakramentu chrztu, Eucharystii i bierzmowania, kiedy była już dorosłą osobą. Trzy lata temu przyjęła pierwszy sakrament. Od tego dnia codziennie uczestniczy w Mszy Świętej! Jest wdzięczna Panu Bogu za dar, który otrzymała – za Nowe Życie – a swoją wdzięczność wyraża podczas codziennej Eucharystii. Patrząc na nią widzę jak pięknych rzeczy Bóg może dokonać w człowieku, widzę jak potrafi zafascynować sobą i w jaki sposób my (ja) możemy okazywać Mu wdzięczność.
Dziękuję Ci Panie Boże za Twoje ukochane dzieci mieszkające w Republice Środkowoafrykańskiej! Dziękuję Ci, że mogę tutaj być! Dziękuję Ci za wszystkich tych, którzy towarzyszą mi na misyjnych szlakach modlitwą i ofiarami materialnymi! Dziękuję za szansę na Nowe Życie, którą dajesz każdemu człowiekowi! Daj mi łaski potrzebne do tego, bym potrafił pokochać tych ludzi, by przez moją posługę choćby jedna osoba odkryła, że to Nowe Życie jest możliwe, ale tylko z Tobą! Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu…
13-20 października 2024 – tydzień misyjny
Wspólnota ks. Wojtka jest obecnie w trakcie tworzenia pięknej groty dla Matki Bożej – miejsce incontournable w pobożności miejscowych chrześcijan. Postanowiliśmy wesprzeć to dzieło modlitwą i ofiarą.
Alex przygotował plakat zachęcający do wzięcia udziału w akcji:
Ogółem zebraliśmy:
674€
391 ₣
0,5 zł
18 września 2024 Kilka słów o naszym misjonarzu…
Ks. Wojtek (ks. Wojciech Rymut dla) to pierwszy duszpasterz wspólnoty w Saint-Genis-Pouilly (2021-2024). W czasie posługi przygotowywał się do wyjazdu na misje do Afryki. Posłanie misyjne miało miejsce 18 września 2024 w jego rodzinnym Mielcu.
Krajem jego posługi jest RCA (Republika Środkowoafrykańska). Mieszkańcy nazywają swoją ojczyznę „Be Afrika” – serce Afryki. Rzeczywiście, kraj jest położony w samym sercu czarnego lądu:
